فروش انواع تجهيزات مرغداري

در كانادا، حدود 25.2 ميليون مرغ هر سال بيش از 9 ميليارد تخم مي گذارند. حدود 71 درصد از اين مرغ ها (17.9 ميليون) تمام زندگي خود را در محفظه هاي سيمي كوچك و تنگ به نام قفس باتري مي گذرانند. آنها در گروه هاي پرجمعيت چهار تا هشت مرغي نگهداري مي شوند.براي درك اينكه چقدر اين قفس ها شلوغ هستند، يك تكه كاغذ استاندارد چاپگر را تصوير كنيد. حالا يك چهارم صفحه را دور بريزيد. 3/4 باقيمانده از صفحه كاغذ، ميزان فضاي كف هر مرغ را در قفس باتري نشان مي دهد - تقريباً 22 × 22 سانتي متر (9 × 9 اينچ) فضا براي هر مرغ است. آنقدر شلوغ است كه فضاي كافي براي باز كردن بال‌هاي خود و يا حتي حركت در اطراف ندارند. كاري جز خوردن، نوشيدن و تخم گذاري براي آنها وجود ندارد. در نتيجه، معمولاً از درد پاها و پاها، استخوان‌هاي ضعيف يا شكننده، استرس، پرخاشگري و كسالت رنج مي‌برند.

خوشبختانه، قفس‌هاي باتري به لطف آيين‌نامه عملي به‌روز شده كانادا براي مرغ‌هاي تخم‌گذار (وب‌سايت خارجي) به گذشته تبديل شده‌اند. در اين كد جديد، صنعت تخم‌مرغ متعهد شد كه حداقل 85 درصد از مرغ‌ها را ظرف مدت 15 سال از قفس مرغ تخمگذار باتري به سيستم‌هاي جايگزين جايگزين كنند و تا سال 2036 استفاده از قفس‌هاي باتري را به تدريج حذف كند.
انتقال از قبل آغاز شده است. از 1 آوريل 2017، هيچ انبار جديدي با قفس باتري ساخته نخواهد شد. اما اين بدان معنا نيست كه مرغ ها هنوز قفس ندارند. توليدكنندگان اين گزينه را دارند كه قفس‌هاي «غني‌شده» (يا «مبله») را به‌جاي قفس بدون قفس نصب كنند. مرغ‌هايي كه در گروه‌هاي حداكثر ۱۰۰ پرنده نگهداري مي‌شوند، تنها چند اينچ بيشتر از آن‌ها فضاي كف دريافت مي‌كنند. در قفس‌هاي باتري قرار مي‌گيرد - هر كدام در مجموع 28×28 سانتي‌متر (11×11 اينچ). هنوز فضاي زيادي ندارد، اما نسبت به قفس باتري كمي بهبود يافته است. با اين حال، كمبود فضا تنها مشكل نيست. مرغ ها بايد ابزارهايي در دسترس داشته باشند تا نيازهاي رفتاري اوليه را برآورده كنند.
مرغ هاي اهلي امروزي همان طور كه از نامش پيداست از مرغ هاي جنگلي كه در جنگل زندگي مي كردند، تكامل يافته اند. در شب در جنگل، بسيار مهم بود كه مرغ ها در بالاي درختان بنشينند تا از شكارچيان در امان بمانند. پاهاي آنها به طور ويژه براي نشستن با سه انگشت رو به جلو و يك انگشت به سمت عقب طراحي شده بود. اين به آنها اجازه مي داد تا به شاخه ها بچسبند. شب‌ها هم بلند مي‌نشستند و روي شاخه خم مي‌شدند تا وقتي مي‌خوابيدند، غرق شوند.